So what?

Zainspirowała mnie notka na blogu The Sartorialist odnośnie ciepłej jesieni, jaka panuje obecnie w Nowym Jorku, co za tym idzie różnic między ludźmi jeśli chodzi o odczuwanie chłodu, a co za tym idzie, sposobu ubierania się. Czy nie macie dość, drodzy Czytelnicy, gdy ludzie pytają: „Czy ci w tym nie za zimno?” albo: „Co ty tak ciepło dziś ubrana?”. Jestem już na tyle stara, by wybierać strój przynajmniej po części świadomie, uzależniając go od istotnego w naszym klimacie czynnika jakim jest temperatura powietrza za oknem. Mam wrażenie, że osoby zadające takie pytania traktują mnie nie do końca jak istotę rozumną :-). To oczywiste, gdyby mi było za zimno, ubrałabym się cieplej. Ale do czego dążę… Niestety temperatura w naszym kraju dawno przestała osiągać dwadzieścia stopni Celsjusza, ale czasem dni bywają całkiem ciepłe i wtedy nie widzę powodu, by szczelnie się okrywać. Nie mówię o skrajnych przypadkach zjeżdżających niebezpiecznie w dół biodrówek (zwłaszcza z medycznego punktu widzenia dość ryzykowne, esteci przy okazji też pocierpią, ale to mniej istotne) czy gołych nogach do krótkiej spódnicy (aczkolwiek w krajach zachodnich to się zdarza i na ulicy jestem zwykle jedyną zdziwioną osobą). Z jakiegoś powodu istnieją płaszcze, futerka, żakiety czy swetry z krótszym rękawem. Z jakiegoś powodu w sklepach wciąż dostępne są buty z odkrytymi palcami czy sandałki (ewidentnie zimowe, wiadomo, nie na śnieżną zimę, ale jednak). I w końcu z jakiegoś powodu modne są w tym sezonie długie rękawiczki. To wszystko ma sens. Okres przejściowy między złotą jesienią a mroźną zimą jest trudny zwłaszcza ze względu na brak modowej tolerancji w społeczeństwie (czy pociesza mnie, że nie tylko polskim? Nie wiem… może? :-)). Czasem sama się zastanawiam: „Jest listopad, czy to nie najwyższa pora na puchową kurtkę?”. Ale skoro mi w niej za gorąco… Biorę więc wełniany sweter, marynarkę i owijam się ogromną kolorową szydełkową chustą. A potem odpowiadam na wyżej wspomniane pytania. Na poniższych zdjęciach większość proponowanych okryć wierzchnich z krótkim rękawem pochodzi z kolekcji włoskich, co ma duże znaczenie, ale taki płaszczyk a’la Vera Wang noszony z długimi rękawiczkami nie daje mi spokoju. Żeby nie było zbyt ekstremalnie, zawsze można włożyć pod spód cienką wełnianą górę z długimi rękawami. Czasem jestem zaskoczona, jak wełna potrafi grzać, nawet ta cieniutka. Więc, idąc dalej tym tropem, do butów z odkrytym czubkiem można włożyć cienkie wełniane skarpetki. A do torby, na wypadek gdyby jednak pytająca osoba miała rację, że nam za zimno, dodatkową warstwę :-).

Vera Wang, Prada, Marni, Etro.