Wigilia last minute

Są dwa rodzaje sytuacji, w jakich stawia mnie moja szafa. Albo „nie mam co na siebie włożyć”, kiedy to żadna rzecz nie jest warta uwagi i upieram się, że najlepiej wyglądałabym w tych spodniach, które przymierzałam tydzień temu w sklepie, ale ich nie kupiłam i spotyka mnie za to kara. Albo w drugą stronę: przychodzi natchnienie i potrafię z tego co mam skomponować fantastyczny strój, dobierając elementy w zaskakujący dla samej siebie sposób. Zabawne, przecież zawartość mojej szafy się nie zmienia, a w każdym razie nieznacznie. Zależy to zapewne tylko i wyłącznie od mojej formy i nastroju danego dnia. Jak więc sprawić, żeby w wigilijny poranek konfrontacja z szafą była udana? Czytelników, którzy dziś spodziewają się gotowych przepisów na świąteczną stylizację, muszę rozczarować. Sama jeszcze nie mam pojęcia, co włożyć, a doświadczenie nauczyło mnie, że wcześniejsze planowanie stroju w moim przypadku się nie sprawdza (koronny argument: kto zmienia koncepcję stroju ślubnego jeden dzień przed ceremonią?). Wiem jedno: w tym roku na pewno pomogą mi tzw. klasyki: biała bluzka albo mała czarna. Wiem, że na razie nie brzmi to oryginalnie ani interesująco, ale efekt końcowy zależy od akcesoriów. I tu mam zamiar zaszaleć etnicznie. Taki plan w zupełności mi wystarczy. Przy okazji pytanie do bardziej zaawansowanych modowo Czytelników. Kto powiedział: „Moda jest kosztowna, styl – nie”? Te słowa stanowią moje motto na najbliższe dni (a z przyjemnością uczynię z nich motto życiowe). Najważniejsze to podążać za własnym stylem, „doprawiać” być może mało oryginalne zestawy czymś niepowtarzalnym, osobistym. Sukces uważam za osiągnięty, gdy przestaję myśleć o tym, co mam na sobie. Czuję się tak dobrze, że mogę zająć się znacznie ważniejszymi sprawami niż kolorystyczne dopasowanie żakietu z butami. I tego Wam, drodzy Czytelnicy, życzę na Święta. Dobrego samopoczucia w bezwzględnym świecie mody :-).