Jasne perspektywy

Coraz bardziej podoba mi się nasza polska moda. Nie dość, że projekty ciekawe i nowoczesne, to jeszcze nadające się do (niemalże) codziennego użytkowania. Wiadomo, suknie z piór za sześć tysięcy złotych to wysokie krawiectwo i nie ma sensu krytykować, że nie da się w nich wyjść do sklepu po bułki (choć założę się, że znalazłoby się kilka odważnych kobiet) i że w ogóle są takie „nieprzystosowane”. Ale mam wrażenie, że jeszcze do niedawna pomiędzy tym wysokim krawiectwem a dołującymi jakościowo efektami szybkiej mody istniała w tym kraju niewypełniona luka. Zarówno sukienka za te przysłowiowe już sześć tysięcy, jak i taka za sześćdziesiąt złotych nadaje się do jednorazowego użytku. Ta pierwsza – ponieważ jest zbyt oryginalna, by się powtarzać. Ta druga – bo po pierwszym, względnie drugim praniu traci kształt, kolor i właściwie wszystko, co tylko stracić można. Konkludując, żadnej z nich nie opłaca się kupować.
I tu pojawiają się rzeczy stanowiące kompromis, znajdujące się w połowie drogi pomiędzy totalnym luksusem a jakościowym dołkiem. Te kolekcje można spokojnie przyrównać do prêt-à-porter, z tym że z półki wysokiej, tej, na której znajdują się Marc Jacobs czy Donna Karan, tej, która co pół roku ma swoje pokazy w najważniejszych miejscach na świecie. Mamy jednak o wiele więcej szczęścia niż rodacy Marca Jacobsa. W tym przedziale cena sukienki wynosi mniej więcej sześćset złotych, czyli wciąż o wiele, wiele taniej. Dużo? Owszem, dużo, ale gdyby policzyć wszystkie chybione zakupy, okazałoby się, ze bez problemu mogłybyśmy sobie na tę sukienkę pozwolić.
Nie będę się jednak rozpisywać o fast fashion oraz metodach unikania jego pułapek (zwłaszcza że ja wciąż w nie wpadam, mimo że czasem pozuję tu na eksperta od rozsądnych zakupów ;-)). Chodzi mi o przybliżenie pozytywnego zjawiska, które dokonuje się tu i teraz, na naszych oczach. Coraz więcej polskich projektantów serwuje nam ubrania przemyślane, ale niewydumane. Twórcy realizują swoje pomysły w sposób przyjazny przeciętnemu (w dobrym znaczeniu) klientowi. Powstają nowe kolekcje oparte na jakimś motywie przewodnim, a poszczególne elementy świetnie się ze sobą zgrywają w różnych konfiguracjach. Jeśli nawet polska moda z niezależnych od siebie przyczyn wciąż jest nieco „do tyłu” w stosunku do reszty świata (albo może raczej kilku światowych stolic), to moim zdaniem nadgania w godnym podziwu tempie.

Jako dowód projekty Ewy Morki:

Źródło zdjęć: saltandpepper.pl

i Ewy Jagielskiej-Żak dla Leo Lazzi:

Własność zdjęć: Leo Lazzi.