Elektrociepłownia

Robocze kombinezony, pikowane waciaki, praktyczne przednie kieszenie i – prócz kilku wyjątków – kolorystyka, jak to się w mojej rodzinie określa, „niebrudząca” – czyli szarości, grafity i denimowe granaty. Tak się dzieje, gdy dochodzi do inspiracji elektrociepłownią. Były już testy Rorschacha, była zaśniedziała miedź, pora na klimaty robotnicze. „Inspiruje mnie otoczenie” – te słowa w wydaniu projektantów budzą zwykle moje wątpliwości. Łatwo powiedzieć (w sumie sama często tak mówię). Ale w przypadku Agaty Wojtkiewicz mam stuprocentową pewność, że tak właśnie jest.
Kolekcja EC na przyszłą jesień (i jeszcze bardziej – na szczęście – odległą zimę) nawiązuje do klimatów łódzkiej elektrociepłowni EC1. Był to pierwszy tego typu obiekt w historii Łodzi, uruchomiony został w 1907 roku. Warto sobie pooglądać zarówno fasadę, jak i wnętrze – natychmiast zrozumie się zachwyt projektantki. Kolekcja jest jednak tylko luźną interpretacją, co pozwala jej żyć własnym życiem i nie wymaga od potencjalnych klientek znajomości źródeł natchnienia. Praktyczne industrialne rozwiązania przeplatają się z tym, do czego Agata Wojtkiewicz zdążyła nas przyzwyczaić – trikami stuprocentowo podkreślającymi kobiecość. Lekka długa sukienka sprowadzona jest na ziemię dużą „roboczą” kieszenią na piersi. Zgrzebne pikowania paradoksalnie stanowią ozdobę zmysłowej ołówkowej spódnicy, a praktyczne ocieplenie nadaje zimowego sensu płaszczom, żakietom i sukienkom. Pojawia się też srebrzysty materiał przypominający folię paroizolacyjną.
Ponieważ całkiem niedawno pisałam o wiośnie w wydaniu projektantki, jestem w stanie zauważyć bardzo delikatne (ale jednak) nawiązania. Choćby pęknięcia. Tym razem zastosowane przy okazji wielkich szarych swetrów. Ściągacze zdają się buntować i oddzielać od reszty, rozpoczynając niezależny żywot. Ożywczym dla całej kolekcji okazał się mocny róż (niestety nie zostały udostępnione wszystkie zdjęcia, ale poniżej wklejam link do pełnej galerii). Dodał nieco optymizmu tej dość ciemnej wizji.
Wszystkie sylwetki do obejrzenia tutaj.

Fot. Przemek Stoppa