Carbon

Lato się skończyło. Nie ma co do tego żadnych wątpliwości. Radosne, kolorowe, rozebrane, pełne wzorów i różnorodnych faktur odeszło w zapomnienie. Jesień będzie ugrzeczniona, skromna i zapięta pod szyję. Przynajmniej według Michała Szulca. Zawsze jestem ogromnie ciekawa jego propozycji na kolejny sezon. A projektant słynie z tego, że nie zdradza przed pokazem żadnych szczegółów. Lakoniczne informacje w łódzkim katalogu zazwyczaj i tak niewiele mówią, a jeśli nawet – zwykle wprowadzają w błąd. Bo każdy interpretuje je po swojemu. Oczywiście dałam się zmylić.
Już pierwsza sylwetka z aplikacją w kształcie litery „C” (od nazwy kolekcji „Carbon”, jak mniemam) dała zapowiedź czegoś nowego. Kolory z opisu też zaprezentowały się zupełnie inaczej niż w mojej wyobraźni. Przewaga czerni i szarości wcale nie była przytłaczająca, jak się początkowo obawiałam (bo „polska złota jesień” zwykle kończy się szaro-buro).
Z jednej strony to wciąż jest stary dobry Michał Szulc. Z drugiej jednak kobieta, którą chce ubierać, wydaje się dojrzalsza i poważniejsza. Docenia klasyczne wzory, jak pepitka czy jodełka, świadomie decyduje się na skromną formę, zwracając ogromną uwagę na jakość tkanin. Wciąż chętnie trzyma ręce w kieszeniach, a kiedy tylko może, wskakuje w białe trampki, ale zdecydowanie trudniej ją wyprowadzić z równowagi. Jednego dnia udaje pensjonarkę w prostej sukience w drobną kratkę. Innym razem wybiera najintensywniejszy odcień oranżu, ujarzmiając go oszczędnym fasonem. Jest rozsądna i na niepewne pogodowo dni ma przygotowaną ciepłą pikowaną kurtkę (może nieco za małą – czyżby znów jakaś prowokacja?). Dlaczego nosi szorty na długie spodnie? Może dlatego, że nikt nie może jej tego zabronić? Czuję, że mogłabym się z nią zaprzyjaźnić.

Fot. Łukasz Szeląg