Statues

To jedna z tych kolekcji, której nie mogłam obejrzeć na pokazie, miotana więc nieopanowaną ciekawością oraz lekkimi wyrzutami sumienia obejrzałam ją potem na wieszakach co najmniej trzy razy z każdej możliwej strony. I nie wiem, czy to nie jest przypadkiem lepszy sposób. A nawet wiem! Jest! Z różnych względów, od tzw. walki o pierwszy rząd zaczynając na łapaniu taksówki z pantofelkami zanurzonymi w błocie pośniegowym kończąc. Ja wiem, że pokaz to atmosfera, cała otoczka, której próżno szukać potem w sklepie czy pracowni projektanta, a nawet magia, gdy uda się przymknąć oczy na wszelkie frustrujące zjawiska wokół. I cieszę się, że tyle razy w ciągu ostatnich lat miałam okazję się o tym przekonać. Ale… (ciąg dalszy nastąpi).
Pod tytułem „Statues” Michał Szulc tradycyjnie przemycił charakterystyczne dla siebie smaczki. Zróżnicowane fakturowo materiały połączył z trudnymi, ale przyjemnie grającymi proporcjami. Geometryczne cięcia mieszają się z miękką asymetrią. Z dużą częstotliwością pojawiają się patki – wszywane w miejscach newralgicznych, np. wzdłuż bioder czy talii. W efekcie mamy przekorną zabawę z kobiecą sylwetką. Być może projektant miał ochotę na starcie uciąć nasze ulubione pytanie: „Czy nie wyglądam w tym za grubo?”. Zresztą jeśli nie chcemy wyglądać „za grubo”, możemy wybrać elementy pozornie ostrożniejsze: ołówkowe spódnice i sukienki, spodnie cygaretki albo dzianinowe góry z gigantycznym kołnierzem – wszystko w duchu dość oficjalnej klasyki. Na pierwszy rzut oka. Bo za moment okazuje się, że i tu mamy sto procent Szulca w Szulcu i albo zgrabnie wszyte panele, albo bawełniany czarny kresz, który wygląda podejrzanie elegancko. A to dopiero początek wyliczanki, jeśli chodzi o wybrane przez projektanta materiały.
Grafitowy i biały denim występują pod postacią kurtek i szmizjerek z mocno zachodzącymi na ramiona pagonami. Mocny elektryczny błękit na elastycznej dzianinie, metalicznie połyskujące skóry i poliestry (te lepsze poliestry, gdyby ktoś pytał), eliptyczne wstawki (także przeźroczyste), a nawet jeden gruby bawełniany sweter. Oprócz faktur widocznych z bliska, pojawiły się dwa mocne desenie: dwustronny żakard w małe plusiki oraz tkanina w nieregularne niebieskie pasy. Tyle rozmaitości, a tak dobrze spięte z sensowną całość. Biżuteria też robi swoje. To akurat projekty łódzkiej marki ID.FOR.FUN. Misternie złożone formy geometryczne świetnie dopełniają ideę Szulca.
Jest w tej kolekcji coś niesamowicie pozytywnego. Trudno uchwycić konkretnie, być może to żakardowe plusy działają na podświadomość. Może optymistyczny błękit. A może sam fakt, że po raz kolejny mam przed sobą coś pięknego, co powstało w Polsce. I nie tylko pięknego na obrazku, ale przede wszystkim namacalnego w życiu codziennym. Upiększającego to życie swoją obecnością. Czy to w pracowni, czy w osobistej garderobie.

Fot. Marek Makowski