Magda Butrym FW1718

Na hasło „Magda Butrym” przychodzą mi na myśl gobeliny. Nie tylko te, z których powstawały ubrania z jej poprzednich kolekcji. Przede wszystkim sama technika oraz nieskończone możliwości. W ramach, wydawałoby się, ściśle określonych, może powstać wiele dobrego. I niesamowicie zróżnicowanego. Jej styl daje się rozpoznać natychmiast. Na zdjęciach mody ulicznej, w sesjach magazynów czy reklamach (kwiecista sukienka w najnowszej kampanii Net-a-Porter) projekty zachwycają nie tylko przemyślanym krojem pełnym przyjemnych niespodzianek, ale przede wszystkim tym, jak eksponują zbyt często wypieraną przez modę kobiecość. Już któryś raz próbuję analizować, co dokładnie sprawia, że działają właśnie w ten sposób. I wciąż się zastanawiam, czy chodzi o zmyślne falbanki i marszczenia, czy rzędy obleczonych guzików i ozdobnych pętelek, czy może kolory. Nie wiem. Całokształt jest perfekcyjny.

Drugie, co przychodzi do głowy, to duma, że mamy w Polsce taką projektantkę. Bo Magda Butrym nie obiera sprawdzonej ścieżki. Ona podąża własną i zamiast odwzorowywać zjawiska, dyktuje swoje warunki. Najnowsze propozycje kontynuują letnie historie kwiatowych nadruków, asymetrycznie odsłanianych ramion i dyskretnego igrania z proporcjami. Sama kampania ciągnie mocno w stronę lat osiemdziesiątych, poszerzając geometryczne ramiona, skupiając się na talii czy znajdując miejsce dla skórzanych marszczonych kozaków i botków. Drugą młodość przeżywają perły (pełniąc funkcję nie tylko biżuteryjną, obrysowując całą sylwetkę dzięki umieszczeniu wzdłuż ciała), flokowane czarne groszki, przydługie marynarki i obszerne, bufiaste rękawy. Nawet gdyby człowiek się bardzo postarał, nie znajdzie tu żadnego banału. A jednocześnie wszystko aż się prosi o noszenie na co dzień, nie odstraszając absolutnie żadnym awangardowym pomysłem. Może właśnie o to w tym wszystkim chodzi.